Iglesia Filipina Independiente
Deze zusterkerk werd gesticht in 1902 en groeide uit tot de grootste ‘ niet-roomse’ kerk van Zuidoost Azië met een geschat ledental van 5 miljoen. In 1896 kwam men op de Filippijnen in opstand tegen het Spaanse koloniale bewind dat als sinds het midden van de 16 eeuw de macht in dit eilandenrijk in handen had. De opstand leidde tot de eerste Filippijnse republiek met als president Emilio Aguinaldo. Maar tijdens de vredesbesprekingen van Parijs verkocht Spanje, dat in het Caribische gebied ook een koloniale oorlog voerde, de Filippijnen aan de U.S.A. Ondanks een verbeten guerrillaoorlog tegen de nieuwe kolonisator verdween de republiek en werd het land een kolonie van de USA.. Onafhankelijkheid werd pas verkregen na de Tweede Wereldoorlog. De in 1902 gestichte IFI is dan ook het enige tastbare resultaat van deze vrijheidsstrijd. Haar eerste leidende bisschop (Obispo Maximo), was de priester en ex-guerrilla generaal Gregorio Aglipay. De kerk is vooral op het platteland sterk aanwezig. Dit brengt echter mee dat het merendeel van de leden tot de onderlaag van de bevolking behoort. De IFI kan zich dan ook terecht ‘kerk van de armen’ noemen.
Sinds 1965 bestaat er tussen de IFI en de Oudkatholieke Kerken van de Unie van Utrecht ‘volledige kerkelijke gemeenschap’. Gezien de geografische afstand en de toen toch wel erg op Europa georiënteerde blik van de meeste Uniekerken duurde het tot de tachtiger jaren van de vorige eeuw voordat we er daadwerkelijk contact ontstond.
De Missie St. Paulus verleende in 1986.voor de eerste maal steun, in de vorm van noodhulp, bij de herbouw van een door een tyfoon verwoeste kerk op het eiland Guimaras. Dit na het bezoek in 1985 – voor de eerste maal – van een Europese oud-katholieke geestelijke aan de IFI. Dit bezoek leidde in de jaren 1988-1990 tot een langer verblijf van de eerstgenoemde in de Filippijnen, als docent aan het St. Paul’s Seminary van de IFI. De in deze periode gelegde contacten zorgde er voor dat er vaker een beroep werd gedaan op de missionaire- en diaconale organisaties van de verschillende oud-katholieke kerken.
Parochiekerk van La Paz met rechts het seminariegebouw.
Sinds 1991 is de Missie Sint Paulus sterk betrokken bij het kerkelijk opbouwwerk in het missiebisdom Palawan in het zuiden van de Filippijnen. De hulp bestaat uit het subsidiëren van de meeste pastoorshonoraria, de bouw van een drietal scholen, het zgn. rijstbankproject en als laatste de aankoop van 7 hectare land met de bedoeling een permanente inkomstenbron voor het bisdom te creëren. Ook springt de Missie bij, evenals andere oud-katholieke organisaties, in geval van calamiteiten, door noodhulp te geven. Het 40-jarig bestaan van de Missie in 2007 als ‘bisschoppelijke commissie’ was de aanleiding actie te voeren voor de ‘upgrading’ van de seminariebibliotheek van het St. Paul’s Seminary op het eiland Guimaras.
Palawan 2002, Nederlandse en Filippijnse jongeren ontmoeten elkaar
In de kolom hiernaast vindt u een overzicht van de afgeronde projecten.