Theologische opleiding van de Anglicaanse kerk
Sint Paulus Missie en Diaconaat ondersteunt, samen met de missieorganisaties van de andere Europese Oud-Katholieke kerken, het Anglicaanse missie-bisdom van Angola. In het kader van de Internationale Oud-Katholieke samenwerking ondersteunde de Missie tot en met 2009 met € 3.000,- p/jr. de theologische opleiding van priesters en catecheten. Vanaf 2010 neemt een van de andere organisaties de ondersteuning over.
Deze kerk heeft pas sinds 2003 een eigen bisschop, Andre Soares, en maakt als missie-bisdom deel uit van de ‘Province of the Church of Southern Africa’.
Ontstaansgeschiedenis
Opnieuw een stukje kerkgeschiedenis dat begint met de activiteiten van één man. In dit geval Archibald Paterson, een uit Liverpool afkomstig lid van de Anglicaanse Kerk, die gegrepen door de sprekers op de Edinburg Mission Conference van 1910 op eigen houtje besloot naar Afrika te vertrekken om daar als missionaris te gaan werken.
In 1925 kwam hij op een hoogvlakte in Angola terecht bij twee stammen. Met toestemming van de lokale stamoudsten bouwde hij een school in een dorp met de naam Kikaya. Hij leidde zijn leerlingen op tot evangelist. Al spoedig was een heel leger van evangelisten in het gebied werkzaam. Op hun reizen gebruikten zij het Anglicaanse ‘Book of Common Prayer’, maar voor de rest wisten zij niets van de Anglicaanse Kerk af. Patterson noemde zijn werk ‘Mission of the North’. In 1961 brak er in Angola een guerrillaoorlog uit, gericht tegen de Portugese kolonisator. Deze sloeg hard terug. Niet Rooms-Katholieke missionarissen, dus ook Patterson, werden het land uitgezet. Juist voordat deze aan boord van het schip ging dat hem naar Engeland zou terugbrengen, kreeg hij bericht dat de Portugezen vrijwel alle leiders van zijn ‘Mission of the North’ hadden geëxecuteerd. Veel kerkleden vluchtten naar Zaïre (nu Congo). Zij die bleven, verborgen zich in het oerwoud en werden gepastoreerd door Alexander Luis Domingos. In 1975, na de onafhankelijkheid van Angola kwamen de meeste vluchtelingen terug naar hun geboortegrond. Ook Patterson, nu een oude man, was terug, maar moest hulpeloos toezien hoe ‘zijn’ Mission in facties uiteenviel. Alexander Luis Domingos leidde een groep die zich Anglicaans noemde. De rest koos voor wat nu de United Evangelical Reformed Church is.. Patterson nam toen een drastisch besluit. Hij ‘wijdde’ zelf een leek, een aantal kerkleiders, waaronder Domingos. Hij zei:’ Kniel en ik zal je wijden; later zal iemand dit wel rechtzetten’. In 1975 brak er een burgeroorlog uit tussen de marxistische MPLA en de door het westen gesteunde UNITA. Enkele malen leek het vrede te worden, maar steeds begon de burgeroorlog opnieuw. Uiteindelijk werd het vrede.
In 1990 werd er door de groep, die geleid werd door Domingos contact gelegd met bisschop Dinis van Lebombo in Mozambique. Deze kwam naar Angola en wijdde een aantal kerkleiders tot diaken en een jaar later tot priester. Bisschop Dinis werd tot contactpersoon benoemd door de leiding van de ‘Province of the Church of Soutern Africa’. Domingos werd benoemd tot ‘bisschoppelijk gedelegeerde’. Hij overleed in 1992. In 2002 werd de Kerk een anglicaans missie-bisdom onder de leiding van Andre Soares. Deze werd in 2005 tot eerste bisschop van het bisdom gewijd.
De Angolese Kerk groeit snel. Vandaag de dag zijn er meer dan 40 parochies. Het bisdom kent eigen scholen, medische posten, opvang voor teruggekeerde vluchtelingen en landbouwprojecten. De groei van de Kerk, ook buiten het oorspronkelijk gebied van de ‘Mission of the North’, vereist een toenemend aantal geestelijken, die tevens goed opgeleid zijn. De samenwerkende Oud-Katholieke missieorganisaties ondersteunen de theologisch opleiding van het Angolese bisdom daarom van harte.