Voor veel mensen is diaconaat het sociale werk van de kerk: daar zijn de doeners! Natuurlijk is er ook geloof nodig, want als je dingen doet moet je er ook in geloven. Nou, dat klinkt wel heel simpeltjes. Moet je voor dit soort gedachten bij de kerk zijn? Zegt Louis van Gaal niet hetzelfde? Karen vertelt over Eni Lestari, Indonesische huishoudelijke medewerker in Hong Kong en migranten rechten activist.
Eni Lestari is voorzitter van de International Migrants Alliance. Voor haar inzet heeft ze vele prijzen ontvangen, o.a. van de BBC (Inspirational Women), de Amerikaanse Kamer van Koophandel in Hong Kong (Non Profit Leader of Women of Influence) en van Luchtvaartmaatschappij Cathay Pacific (Changemaker). Dit is haar verhaal.
Eni Lestari’s familie kwam in de schulden als gevolg van de Aziatische Economische crisis in 1997. Er was geen geld meer waardoor Eni haar middelbare school niet kon afmaken. Ze vond werk maar verdiende niet veel. Een jaar later kwam ze op het idee om in het buitenland te gaan werken. Haar ouders waren tegen het idee maar uiteindelijk kreeg Eni haar zin en mocht ze naar Hong Kong waar bij wet geregeld is dat je tenminste één dag in de week vrij hebt. Oorspronkelijk wilde het uitzendbureau niet dat Eni in Hong Kong zou gaan werken omdat zij geen ervaring had. Eni benadrukte haar kennis van het Engels en uiteindelijk, na geslaagd te zijn voor een examen van het uitzendbureau, mocht Eni naar Hong Kong. Het plan was dat Eni daar vier jaar zou gaan werken: de eerste twee jaar om een schuld aan het uitzendbureau terug te betalen en de laatste twee jaar om de opleiding van haar broers en zussen te kunnen betalen.
Helaas ging het meteen mis bij haar eerste werkgever. Deze werkgever wilde Eni geen eten en geen vrije dag geven en betaalde haar ook nog eens minder dan de helft van het minimumloon. Eni wist niet dat de manier waarop haar werkgever haar behandelde illegaal was. Pas na vijf maanden durfde ze haar situatie te delen met haar nieuwe vriendinnen. Ze werd toen in contact gebracht met de Mission for Migrant Workers (MFMW) die haar adviseerde om bewijs van haar uitbuiting te verzamelen zodat haar zaak onderzocht kon worden. Daarna ontvluchtte ze het huis van haar werkgever en kwam zij terecht in het Bethune Huis waar ze vijf maanden verbleef.
Dit verblijf heeft Eni’s leven voorgoed veranderd. Vanwege haar kennis van het Engels werd ze als tolk ingezet tussen de lokale vrijwilligers en de Indonesische migrantenwerkers. Volgens Eni zien de medewerkers van het Bethune Huis zichzelf niet als experts die de zaken behandelen. Eni was verbaasd dat er geen hiërarchische structuur in het Bethune Huis was, zoals bij de meeste NGO’s. Hier was je geen client die juridisch advies ontving. Als je een fout maakte was dat ok en werd er met je samengewerkt om een oplossing voor jouw probleem te vinden.
Ani voelde zich geaccepteerd en omarmde de filosofie van het Bethune Huis die uitgaat van het realiseren van verandering door zelforganisatie van de onderdrukten. Als de problemen van migrantenwerkers opgelost moeten worden, is er niemand beter om dat te doen dan de migrantenwerkers zelf. Je bent deelnemer en later eventueel ook organisator van workshops over je rechten als migrantenwerker in Hong Kong. De vrouwen worden voortdurend aangemoedigd om in zichzelf te geloven zodat zij betekenisvol verandering kunnen realiseren. Zo heeft Eni door haar eigen inspanningen het geschil met haar voormalig werkgever opgelost.
In het Bethune Huis is Eni volgens haar eigen zeggen herboren! Zij vertrok met verworven kennis over de Hong Kong rechten van werknemers en van mensenrechten. Ze heeft meer zelfvertrouwen gekregen en is migrantenrechten activist geworden. Zonder haar vijf maanden durende verblijf in het Bethune Huis zou ze nu niet zijn wie ze nu is!