Op 26 juni was er na de mis op woensdagochtend een mooie ontmoeting tussen bisschop Ablon en enkele parochianen in Egmond. Omdat de bisschop enkele dagen te gast is bij pastoor Rudolf Scheltinga, organiseerde deze koffie en thee na afloop van de ochtendmis.
Bisschop Ablon vertelde over de grote problemen in zijn land: doodseskaders die echte en zogenaamde drugsbendes uitmoorden, waardoor gewone burgers gevaar lopen; arme boeren die een deel van hun opbrengst moeten afstaan aan de landeigenaren; inheemse mensen die meemaakten hoe hun land werd onteigend om ruimte te maken voor mijnbouw en grote plantages (ananas, bananen, etc.) Zelf heeft Ablon enkele maanden voordat hij naar Europa kon vertrekken min of meer ondergedoken geleefd: steeds enkele nachten bij steeds weer andere contacten.
Het programma van Ablon in Europa is intensief: hij spreek Europarlementariërs, vertegenwoordigers van mensenrechtenorganisaties en kerkleiders. Maar deze week had hij even weinig verplichtingen en kon hij als toerist op adem komen in Egmond aan Zee.
Desgevraagd vertelde Ablon dat het hem opviel dat geloof in Europa het resultaat lijkt te zijn van grondig denkwerk: gelovigen kunnen uitleggen wat en waarom ze geloven. Op de Filippijnen is het geloof vanzelfsprekender met als gevolg dat daar ook weinig mensen iets meer kunnen vertellen over hun beweegredenen om te geloven.
Dat zal zeker ook te maken hebben met de maatschappelijke context: de zorg om het dagelijks bestaan staat voorop en in een leven dat vaak het karakter heeft van overleven. Daar kwam bij dat men op de Filippijnen geleerd heeft om bescheiden te zijn en de ontwikkelingen in de maatschappij te accepteren als de wil van God. Die sfeer bestaat nog steeds in veel kerken, waaronder de grote Rooms-katholieke kerk. De Onafhankelijke Kerk op de Filippijnen (IFI) werd ruim 100 jaar geleden gesticht door een vakbondsman en sindsdien zet deze kerk -waarmee onze Oud-Katholieke kerk volledige communie heeft- zich in voor sociale rechtvaardigheid. Ablon vertelde verder dat het in zijn grote diocees niet meevalt om de pastoors goed bij te staan: de afstanden zijn zo groot!
Net als overal elders op de wereld heeft ook de IFI te maken met de aanzuigende werking van de charismatische en Pinksterkerken. Jongeren willen graag zelf de bijbel lezen en de muziek is meer van deze tijd. Deze nieuwe kerken timmeren bovendien aan de weg door op TV genezingsdiensten uit te zenden met als boodschap: Hier bij ons heb je nog eens iets (tastbaars) aan je geloof! Ablon gaf aan dat ook in zijn eigen kerk gebeden wordt voor zieken en dat hij zelf persoonlijk ook gelooft in de kracht van gebed, zelfs ook als het gaat om het uitdrijven van boze geesten bijvoorbeeld. Maar dat wordt ingepast in het algemeen pastoraat en niet in de strategie om te groeien en mensen naar je toe te trekken. Je doet het als pastoor als het op je weg komt, of liever, de Heilige Geest doet wel of niet iets als we bidden. Jezus deed dit ook zo: hij genas zieken en dreef boze geesten uit als dat op zijn pad kwam, maar hij hield daar ook weer mee op en koos een andere weg. Genezingen horen er dus als zijpad bij, maar kunnen nooit de hoofdweg zijn. Overigens is het grote publiek op de Filippijnen behoorlijk sceptisch bij de spectaculaire TV diensten.
Leerzaam om een keer iemand uit een land waarover je eigenlijk alleen maar leest nu eens echt te ontmoeten en te spreken. Dat was dan ook de reden dat Missie Sint Paulus de komst van de bisschop financieel heeft gesteund.
Age Kramer, voorzitter Missie Sint Paulus