Onlangs bezocht Berdine van den Toren-Lekkerkerker, directeur van de Nederlandse Zendingsraad, ons project in Congo. Graag delen wij hier een verslag van haar hand.
Het is zaterdagmiddag. Na een week van intensief lesgeven loop ik met Dr. Kahwa, de rector van de Université Anglicane de Bunia, in Oost-Congo, en twee theologie studenten over de campus. Het is een groot terrein, waar naast de onderwijs gebouwen en de huizen voor studenten en staf veel ruimte is voor het verbouwen van groente en fruit. Dit is ook bijzonder belangrijk in een context van conflict en onveiligheid. Vanwege het geweld rond de stad, veroorzaakt door milities die elkaar bevechten en de lokale bevolking beroven, komt er weinig voedsel de stad in. Het voedsel dat er is wordt dan ook erg duur. Vandaar dat veel studenten gretig gebruik maken van de beschikbaarheid van de velden op de campus. Toch worden ook juist deze velden bedreigd. Ook mensen van buiten de universiteit willen graag een stukje grond en het risico bestaat dat ze zich een gedeelte van het terrein van de universiteit toe-eigenen.
Bij de grens van het terrein, onderaan de heuvel, komen we op een plek waar al eucalyptusbomen staan en waar nieuwe bomen geplant worden. Het ziet er prachtig uit. Hier worden de bomen geplant, een project van herbebossing dat gesteund wordt door Missie Sint Paulus. Zowel de rector als de student, die ook agronoom is, vertellen er vol enthousiasme over. Het is een project met verschillende doelen. De bomen vormen een natuurlijke grens, waardoor het gevaar van “landjepik” drastisch afneemt. Ook creëren de bomen een aangename en verkoelende plek in de natuur, een plek van rust en schoonheid. Het project wordt uitgevoerd door de studenten, die daardoor niet alleen theoretisch bezig zijn met studeren, maar ook de handen uit de mouwen en de voeten in de klei zetten. Men werkt samen voor het welzijn van de gemeenschap. Tenslotte heeft het project geleid tot inspiratie voor het creëren van een tuin voor de kerk in het centrum van de campus. Deze tuin (parkje) is bedoeld als een uitnodigende plaats van ontspanning voor de gemeenschap en als visitekaartje van de universiteit. Ook in dit project werken studenten en kerkleden samen.
Tenslotte laat men mij nog de bomen “nursery” zien. Hier worden de boomzaadjes geplant en de stekjes verzorgd, totdat ze uitgepoot kunnen worden op het terrein. De student-agronoom vertelt vol enthousiasme over de bomen, over de diversiteit die hij aan wil brengen in de soorten bomen die geplant gaan worden, over de vruchtbaarheid van de grond en de mogelijkheden van het terrein.
Voor mij is het een wandeling geworden waarin ontspanning, schoonheid en inspiratie samen kwamen. Voor de staf en studenten is het een project dat zowel veiligheid als gemeenschapszin bevordert.
Men is dan ook bijzonder dankbaar dat Missie Sint Paulus dit project steunt!