Dit jaar viert het Bethune Huis met trots haar 39e verjaardag en Missie Sint Paulus ontving een bericht van dank voor de steun die wij al vele jaren geven. Het Bethune Huis is haar partners en donateurs zeer dankbaar: ‘Uw geloof in onze zaak heeft ons in staat gesteld ons aan te passen, te innoveren en te gedijen, zelfs in de meest uitdagende tijden. Als we terugkijken op de afgelopen 39 jaar – van een eenvoudig tijdelijk onderkomen tot het kunnen bieden van verschillende activiteiten en trainingen die kunnen helpen bij de empowerment van vrouwen en het scholen voor werk – worden we herinnerd aan de reden waarom we zijn begonnen: migranten helpen hun authentieke zelf te zijn. Uw vertrouwen inspireert ons elke dag.’
Het Bethune Huis is ook zeer dankbaar voor de toewijding van haar medewerkers, die met hun onvermoeibare inspanningen en expertise de missie van het Bethune Huis heeft gerealiseerd, namelijk het bieden van een veilige plek waar je jezelf kunt zijn.
Dat heeft Mawar ook mogen ervaren. Mawar is een 37-jarige Indonesische vrouw die in 2007 naar Hong Kong kwam om als huishoudster te werken. Haar eerste werkgever betaalde haar veel minder dan wat in haar contract stond, ze had geen kamer, geen vakanties en zorgde in haar eentje voor te veel mensen. Ze wist nog niets, dus ze verdroeg alles tot ze haar contract afrondde. Haar veerkracht wierp zijn vruchten af, want ze keerde terug naar Indonesië en begon samen met haar moeder een restaurant.
In 2012 besloot ze terug te keren naar Hong Kong omdat haar kleine restaurant afbrandde, en omdat zij een lening van haar vader wilde aflossen. Ze hoopte in de financiële behoeften van haar gezin te kunnen voorzien door als huishoudster te gaan werken. Haar reis verliep echter niet soepel: vanaf dat moment had ze vijf werkgevers, en de meesten van hen behandelden haar vreselijk.
Bij de eerste van deze vijf werkgevers had zij geen kamer en sliep zij op de vloer van de opslagruimte. Ze kreeg nauwelijks te eten, soms at ze alleen de restjes van haar werkgever. Ze werd ook aangeklaagd voor het naar verluidt breken van dingen, wat resulteerde in een lager salaris. Haar salaris werd echter wel uitbetaald en zij kreeg vakantiedagen. Omdat ze vakantie had, vond ze nieuwe vrienden die haar leerden wat haar werkgever niet had mogen doen. Daarop besloot ze een nieuwe werkgever te zoeken. Bij deze werkgever kwam ze in ongeveer dezelfde omstandigheden terecht alhoewel ze wel volledige maaltijden kreeg. Opnieuw veranderde zij van werkgever. Hij woonde in een groot huis dat zij in haar eentje moest schoonmaken en dat bleek teveel. Bij de daaropvolgende werkgever hield ze het maar een paar maanden vol. Mawar werd namelijk gedwongen om met haar werkgever naar China te gaan en daar als huishoudelijk personeel te werken. Ze verbleef drie weken in China, keerde voor een week terug naar Hong Kong en de cyclus ging verder. Dit was in strijd met de wet omdat haar contract en visum alleen voor het werken in Hong Kong waren. Na een paar maanden confronteerde ze haar werkgever en besloot ze te vertrekken. De volgende werkgever mishandelde haar eigen kinderen en dat kon Mawar niet tolereren waarop zij vertrok. Na alle ontberingen vond Mawar in 2020 eindelijk een goede werkgever. Ze bleef daar vijf jaar voordat ze in december 2024 ontslag nam. Op dat moment was Mawar zwanger en omdat ze nergens terecht kon, vond zij onderdak in het Bethune House dat haar thuis is geworden en dat haar hielp bij wat ze nodig had.
Het steunen van haar gezin was Mawar’s topprioriteit en dat hield haar van 2007 tot 2019 op de been. Ondanks alles slaagde ze erin de lening van haar vader af te betalen en voor toekomstige huisvesting in Indonesië te zorgen. Toen werd de baby haar nieuwe motivatie. Ze hoopte haar kind in goede omstandigheden op te voeden, zelfs zonder de steun van de vader. Ze is inmiddels teruggekeerd naar Indonesië om daar opnieuw een klein restaurant te openen en een gelukkig leven te leiden.
In het verhaal van Mawar weerklinkt de veerkracht van veel huishoudelijk personeel in Hongkong. Het verlangen om hun families te helpen, drijft hen ertoe honger, beledigingen en uitbuiting in het buitenland te doorstaan. Het Bethune Huis helpt deze migrantenvrouwen om, net als Mawar, op te komen voor hun rechten en om vast te houden aan wat juist is en aan de goede kant van de wet blijven.